انواع منولوگ

منولوگ دو گونه اصلی دارد :

1)      منولوگ بیرونی (Exterior monologue) : هنگامی که بازیگر با ضخصیت
یا شخصیت های نمایشی ای که بیرون از صحنه نمایش و خارج از دید 
تماشاگران هستند صحبت می کند و ارتباط برقرار می کند می سازد .

منولوگ درونی (Interior monologue) : هنگامی کخ بازیگر با خودش 
صحبت می کند . این نوع منولوگ حالتی درون گرایانه داشته و به 
پرده برداری و آشکار سازی درونیات (انگیزه های درونی،شخصی،
روحی) شخصیت های نمایش می پردازد .

یک منولوگ خوب از منظری جدید و نقطه نظری نو-که توسط نمایشنامه نویس ارائه 
می شود-مخاطب را به خود و درونیاتش باز می گرداند و این امر برای مخاطب میسر
نخواهد شد مگر با ورود آنها به درون زندگی شخصی و خصوصی شخصیت های نمایشی.
این امر همچنان ادامه می یابد تا زمانی که شخصیت نمایشی به طور کامل نقاب سطحی و
اولیه اش را برداشته و زاویه های پنهان شخصیت خود را برای تماشاگران آشکار 
می سازد و به طور کلی میتوان گفت منولوگ شکل هنری درونیات خود انسان است .